Hans is al bijna tien jaar speler van Heren 1 en kwam over vanuit Nijkerk omdat onze club er beter voor stond. Samen met zijn broer Rob vertrekt hij twee keer per week voor  training van Nijkerk naar Zeewolde plus de zaterdag voor een breedteam en de zondag om zelf te vlammen. Wereldgozer die Hans. Een bescheiden jongen die zich probeert te verstoppen achter een grote baard de laatste weken. Alsof hij stilletjes afscheid wilde nemen. Mislukt....

Tijdens de wedstrijdbesprekingen schetste hij dit seizoen als een Picasso looppatronen op een krijtbord. Hij visualiseert  de wedstrijd voor het team. Geen opgewonden standje die Hans, positiviteit naar de spelers is wat ze nodig hebben. 

Hans gaat volgend jaar in Utrecht wonen en gaat in Heren 2 spelen. De trainingen zijn even over. Onze laatste wedstrijd hadden we de kado's al voor de wedstrijd uitgepakt. Het enige echte kado was het linker rijtje in de competitie. De wedstrijd verloopt zoals ons hele seizoen. De JA2 heeft ontdekt dat je beter met 2-0 achter kunt staan om daarna nog te winnen of gelijk te spelen. Bij 2-1 achter brengt de scheidsrechter zijn fluit al bijna naar de mond voor einde wedstrijd. Ik zie dat JA2 het kado tergend langzaam voor Hans wil uitpakken. De bal gaat naar de linkerpaal, Jens knipoogt nog even naar Hans en tikt bij de tweede paal de bal binnen:  Pwieet, Pwieet, Pwieet; 2-2 en linker rijtje. Alsjeblieft Hans, je kado! De spelersgroep heeft al jaren last van de ziekte dat we voorstaan en iedere keer de wedstrijd verliezen of gelijkspelen. Dit jaar deden we dat eens andersom. 

Een essentie van hockey is niet dat je wint, maar dat je elke week het maximale eruit haalt. En dat je dit maximum elke week weet op te schroeven door te trainen. Kampioen zijn word je tenslotte als je te laag bent ingedeeld.  Maar van het linker naar het rechter rijtje kruipen, dat is pas echt ontwikkelen. Relatief beter worden dan je tegenstanders gedurende de competitie. Daar gaat trainen dus over.  Tactisch waren wij dus eens de beste partij in de poule.  Elke tegenstander konden wij aan. Van iedereen konden wij  winnen op het einde.

Beste bebaarde, bewierookte en breedlachende Hans: heel veel ontspannen hockeyplezier in de Heren 2. Dank voor al je gedeelde teleurstellingen aanmoedigingen, het mede vieren van overwinningen en vooral je ongelooflijke inspanning voor onze Hockeyclub. Dat er meer Hansen opstaan om onze club verder te helpen.

Ook voor Hans geldt: hij is nog aan te raken tijdens het Moonlight toernooi. Geef hem een schouderklopje, laat hem niet betalen voor zijn bier. Maar doe één ding niet. Laat hem niet expres scoren tijdens de wedstrijden op het veld. Dan heb je de essentie van "Hockey according to Hans" niet begrepen.

Het ga je goed!

Roland.